یادداشت وارده
سخنان ولی‌الله سیف رئیس بانک مرکزی ایران در مصاحبه‌ای با بلومبرگ که توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 را بدون «تقریباً هیچ» دستاورد اقتصادی توصیف کرد،
زنگ خطری است که برای دولتمردان و حامیان برجام به صدا درآمده است.
هرچند این اظهارات در فضایی خارج از رسانه های داخلی برملا شده، اما با انتشار و واکنش های گسترده ای در میان اقشار مختلف مردم ایران مواجه گشت.
محرم ندانستن مردم ایران و بیان واقعیت در رسانه کشوری که رقیب سرسخت میز مذاکره به شمار می رفته، گناه نابخشودنی است که البته در گذشته نیز مواردی از آن مشاهده شده، اما با انتقاداتی که در روزهای گذشته هاشمی رفسنجانی ـ به عنوان یکی از مهمترین حامیان برجام ـ، از ناکارآمد بودن برجام داشته به نظر می رسد در آینده لایه های بیشتری از بدعهدی های طرف مقابل از سوی تیم مذاکره کننده و حامیان برجام آشکار شود.
اکنون مسأله از یک موضوع حزبی و جناحی خارج شده و به مسأله ای ملی تبدیل گشته و نباید همچنان مشغول پیدا کردن مقصّر و چسباندن انگ "خیانت" بر دیگران بود، هرچند تاریخ خود قضاوت خواهد نمود، در این برهه باید همه قوا برای استیفای حقوق ملت ایران وارد عرصه شوند.
سخنان سیف اعلام خطری برای روحانی بود که دیگر بی محابا به دفاع از برجام و اطمینان بخشی به ملت ایران برای خوش عهدی طرف مقابل گام برندارد و حداقل این احتمال را بدهد که طرف مقابل حتی در زمین مذاکره نیز به فکر ضربه زدن به ملت ایران می باشد و لبخند آنان نه از روی محبت، بلکه در راستای پیشبرد سیاست ایران هراسی بوده است.
فارغ از سخنان سیف، اظهارات محمد جواد ظریف نیز بدون هیچ توضیحی قابل تامل و نگرانی است: «بانک‌های بزرگ دنیا از بازگشت به تجارت با ایران می‌ترسند! آنها از آمریکا می‌ترسند. آمریکا مانع همکاری بانک‌های بزرگ دنیا با ایران می‌شود. میانه‌روها در دولت ایران به موفقیت برجام نیاز دارند. تنها درخواست ما از آمریکا آن است که در روند بازگشت بانک‌های بزرگ دنیا به ایران دخالت نکند!»
چه نیکو رهبر فرزانه انقلاب از سالهای دور بر "خوش بین نبودن" به
این مذاکرات تاکید
می کردند اما برخی همچنان بر تغییر راهبرد ایران در مواجهه با قدرت
های استکباری
پافشاری می کردند.
